Eademne, quae restincta siti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Duo Reges: constructio interrete. Nemo igitur esse beatus potest.

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi,
o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.

Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem
memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?

Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bork Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Maximus dolor, inquit, brevis est. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At iam decimum annum in spelunca iacet. Cave putes quicquam esse verius.

Bork: Si enim ad populum me vocas, eum.
Bork: Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Haeret in salebra.: Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
Pollicetur certe.: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Nulla erit controversia.: Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Minime vero, inquit ille, consentit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;